Celem ankiety - „Bezpieczna szkoła – Ode mnie wiele zależy” jest zwrócenie uwagi uczniom, że przemoc to nie tylko akty wandalizmu, znęcania się starszego i silniejszego nad młodszym i słabszym, ale też każdy przejaw złośliwości, czynienia nieodpowiednich żartów wobec kolegi.

Uczniowie podczas godziny z wychowawcą, przeanalizowali problemy własnej klasy powodujące, że nie zawsze i nie każdy uczeń czuje się w szkole bezpiecznie. Zastanawiali się nad sposobami poprawy bezpieczeństwa, ponieważ stan, do którego zmierzamy nie jest nam podarowany lecz wymaga stałych starań ze strony zarówno uczniów, nauczycieli, jak i rodziców. Porównując uzyskane dane z danymi lat ubiegłych nasuwa się wniosek, że nie jest ani lepiej, ani gorzej, ale nasuwa się również wniosek, że w szkole praca nad bezpieczeństwem jest stałym elementem, koniecznością i zadaniem wszystkich jej użytkowników.

Ponieważ dobre relacje w głównej mierze zależą od sposobu komunikacji, zapytaliśmy uczniów czy zwracają się do siebie po imieniu, bo przecież znają się co najmniej 4 lata? Z danych ankietowych wynika, że 61% dzieci używa imienia zwracając się do koleżanki czy kolegi. Jednak w przypadku 37% uczniów nie zawsze tak się dzieje. To, jak do siebie się zwracamy jest bardzo ważne, ponieważ uczniowie nie lubią (myślę, że dorośli również) kiedy kolega zwraca się do nich używając nazwiska i wcale nie rzadko jest to zarzewiem kłótni lub gniewania się na siebie.

Na pytanie – czy lubisz chodzić do szkoły, 62 spośród 101 badanych odpowiada, że tak.39 uczniów nie lubi chodzić do szkoły, a powody tego są następujące:

ü  nie lubię robić niektórych zadań domowych, uczenia się i pisania notatek ,

ü  nie lubię się uczyć,

ü  trzeba za wcześnie wstawać,

ü  z powodu nauczycieli i dokuczania innych,

ü  nauczyciele dają punkty za byle co,

ü  nie lubię nauczycieli trudnych przedmiotów,

ü  nudzę się,

ü  nauczyciele są wymagający,

ü  w szkole jest hałas i od tego boli głowa,

ü  nauczyciele pytają mnie gdy jestem nieprzygotowany, a nie chcą kiedy jestem przygotowany,

ü  jest dużo sprawdzianów i kartkówek, przez co nie mam wolnego czasu na wychodzenie na pole i rysowanie,

ü  czasem moi koledzy i koleżanki się ze mnie naśmiewają, ale czasem jest lepiej.

Głównym celem ankiety było zbadanie poczucia bezpieczeństwa uczniów, zatem kluczowym pytaniem było – Czy czujesz się w szkole bezpiecznie ? 80 uczniów udzieliło na to pytanie odpowiedzi twierdzącej. Przeczącą odpowiedź zaznaczyło 21 uczniów. Jakie mieli powody:

NIE, bo obawiam się, że:

ü  można się zderzyć na zakręcie,

ü  na korytarzu biegają młodsi i starsi, i boję się, że coś mi się stanie (4),

ü  gimnazjaliści mnie zabiją,

ü  ktoś mnie pobije (4),

ü  koledzy zaczną mnie wyśmiewać,

ü  coś mi się stanie (2),

ü  znowu mnie będą przezywać.

Jako niebezpieczne dla nich, uczniowie podają następujące miejsca:

Uczniowie zostali zapytani - Czy Tobie przytrafiły się w tym roku szkolnym poniższe sytuacje?

Jak widać powyżej, najczęściej mamy do czynienia z popychaniem, obgadywaniem

i przezywaniem.

Chociaż w sytuacji zagrożenia 47 % uczniów zwraca się o pomoc, 36 % odchodzi z miejsca zdarzenia bez angażowania się w konflikt, to 27 % przyznaje, że odreagowuje bicie
i oddawaniem.

Uczniowie klas IV - VI wiedzą, że przemoc prowadzi do wyrządzania komuś szkody, straty lub bólu. Poproszeni o analizę własnych reakcji w relacjach rówieśniczych i zapytani –

„Czy zdarza się, że Ty zachowujesz się agresywnie w stosunku do kolegi / koleżanki?”, odpowiadają:

Zatem większość uczniów uważa, że nie jest agresywna w stosunku do innych. Jednak, 27% to całkiem spora grupa, która z pewnością ma wpływ na obniżenie szkolnego bezpieczeństwa.

W uzupełnieniu analizy własnego zachowania, uczniowie przyznają się, że na przerwie

q   biegają - 58%

q   krzyczą - 26%

q   przesiadują w ubikacji - 24%

Oczywiście robią to, pomimo wyraźnych szkolnych zakazów, utraty punktów i kar. Uczniowie szkoły podstawowej mają ogromną potrzebę ruchu, której domaga się zdrowy organizm. Dlatego warto przemyśleć, czy po lekcjach można by wygospodarować czas na kontrolowany trening lub zabawę na podwórku. Z rozmów z dziećmi wynika, że coraz częściej jedyną możliwość swobodnego rozładowania nagromadzonej energii w ciągu dnia daje przerwa międzylekcyjna. Ze szkolnych doświadczeń, pod tym względem najtrudniejszym dniem jest poniedziałek. Obserwujemy, że coraz bardziej powszechnym sposobem spędzania czasu wolnego przez dzieci staje się korzystanie z Internetu (w komórce, tablecie, laptopach), a w tym gry online.

Propozycje uczniów dotyczące poprawy bezpieczeństwa są od wielu lat podobne:

ü  nie biegać na korytarzu lub schodach (5),

ü  nie krzyczeć (2),

ü  nie przezywać się (2),

ü  wyrzucić jednego ucznia,

ü  zapanować nad przepychankami w szatni,

ü  założyć trudniejsze hasło do Internetu,

ü  więcej kamer (4),

ü  zakazać przesiadywania w toaletach,

ü  więcej osób pełniących dyżur (4),

ü  przestać się bić (3),

ü  zatrudnić ochroniarzy (3),

ü  oddzielna szatnia wf dla gimnazjum i podstawówki (4),

ü  postawić osobę koło ubikacji (3),

ü  wyrównać boisko,

ü  oddzielić gimnazjum od podstawówki,

ü  mniej kantów w ławkach i na korytarzu,

ü  słuchać nauczycieli,

ü  kupić tablety,

ü  wydłużyć przerwy (2),

ü  pozwolić korzystać z urządzeń mobilnych,

ü  stworzyć kąciki dla uczniów z zainteresowaniami,

ü  zamknąć w zakładzie poprawczym kilku uczniów,

ü  przeprowadzić wykłady na temat bezpieczeństwa,

ü  zorganizować indywidualne nauczanie dla bardzo problematycznych uczniów.

W ankiecie znalazło się również pytanie o cyberprzemoc.Z odpowiedzi uczniów wyłaniają się pojedyncze sytuacje świadczące o hejtowaniu, ośmieszaniu, złośliwych żartach i obrażających rysunkach. W rzeczywistości szkolnej zdarza się jednak więcej tego rodzaju konfliktów, których źródło znajduje się w aktywności internetowej uczniów, a w miarę galopującego rozwoju technologii możliwości są coraz większe. Niepokojące są również sygnały o wyszukiwaniu przez starszych uczniów stron zawierających pornografię. Jak pokazuje rzeczywistość, aby wyszukać stronę dla dorosłych nie trzeba używać słów, które bezpośrednio kojarzą się z seksem. Przypadkowo wybrane znaki czy litery mogą bez problemu otwierać „puszkę Pandory” z adresami stron pornograficznych. Stosowanie zasady ograniczonego zaufania wobec własnego dziecka w zakresie korzystania z mediów oraz zakładanie systemowych zabezpieczeń wydaje się być wychowawczą koniecznością. Drodzy Państwo - nie pozwólcie dziecku przesiadywać przy komputerze, szczególnie przy grach niosących gotowe wzorce agresywnych zachowań, ale też bądźcie czujni wobec „surfującego” po Internecie dziecka. Proponuję również przemyśleć zasadność noszenia do szkoły telefonu komórkowego – to coraz częstsze, ze względu na równą wartość z komputerem, medium łączenia się z Internetem. Mało skuteczne jest egzekwowanie wyłączania aparatu na lekcje, kiedy uczniowie coraz częściej wykazują wewnętrzny przymus korzystania z telefonu, a i kontakty z rodzicem, w wielu przypadkach, spokojnie można odłożyć na „polekcjach”. Telefon w życiu szkoły jest częstym zapalnikiem konfliktów koleżeńskich oraz problemów na linii nauczyciel – uczeń, niepotrzebnych upomnień i konfiskaty mienia. Najdłuższa przerwa obiadowa w szkole trwa 15 minut i warto, żeby uczeń w inny sposób z niej skorzystał, niż gra on Line. Być może zadacie Państwo pytanie – Gdzie są wtedy nauczyciele? To pytanie nie docenia jednak inteligencji naszych uczniów i ich pomysłowości w likwidowaniu przeszkód do zamierzonego celu w każdej dziedzinie.

INFORMACJE DODATKOWE

1. Zbiórka nakrętek i makulatury odbywa się w naszej szkole do końca maja. Zainteresowanych prosimy o przypilnowanie terminu. Po zakończeniu zbiórek dokonane będzie przekazanie nakrętek i rozliczenie punktów za akcje.

Katarzyna Zemmel – pedagog